Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια παθολογική κατάσταση που χαρακτηρίζεται από παραβίαση των μεταβολικών διεργασιών (μεταβολισμός). Αυτό συμβαίνει λόγω της ανεπαρκούς παραγωγής της δικής της ορμονικής ουσίας ινσουλίνης, όπως στην περίπτωση του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 ή παραβίασης της επίδρασής του στα κύτταρα και τους ιστούς του σώματος (παθολογία τύπου 2).
Το άρθρο εξετάζει λεπτομερώς τους κύριους τύπους σακχαρώδους διαβήτη, τις διαφορές στις αιτίες και τους μηχανισμούς ανάπτυξής τους, καθώς και μια περιγραφή των χαρακτηριστικών της θεραπείας των ασθενών.
Λίγα λόγια για την ινσουλίνη και τον ρόλο της στον ανθρώπινο οργανισμό
Η ινσουλίνη είναι μια ορμόνη που παράγεται από το πάγκρεας. Το όργανο βρίσκεται πίσω από το στομάχι, περιβάλλεται από τη σπλήνα και έναν βρόχο του δωδεκαδακτύλου. Το βάρος του παγκρέατος είναι περίπου 80 g.
Εκτός από τις ορμόνες, ο αδένας παράγει παγκρεατικό χυμό, ο οποίος είναι απαραίτητος για την πέψη των λιπιδίων, των υδατανθράκων και των πρωτεϊνών. Η ορμόνη ινσουλίνη συντίθεται από β-κύτταρα. Εντοπίζονται σχεδόν σε ολόκληρη την επιφάνεια του παγκρέατος με τη μορφή μικρών ομάδων που ονομάζονται νησίδες Langerhans. Οι νησίδες περιέχουν επίσης α-κύτταρα που συνθέτουν την ορμονοδραστική ουσία γλυκαγόνη. Αυτή η ορμόνη έχει αντίθετη δράση από την ινσουλίνη.
Ένα ενήλικο υγιές άτομο έχει περίπου ένα εκατομμύριο από αυτές τις νησίδες με συνολικό βάρος πολλών γραμμαρίων.
Η ινσουλίνη είναι ένα μόριο πρωτεΐνης που αποτελείται από πολλές αλυσίδες αμινοξέων. Το καθήκον του είναι να αφομοιώσει τη γλυκόζη (ζάχαρη) από τα κύτταρα του σώματος. Η ζάχαρη είναι απαραίτητη για να πάρει ένα άτομο ενέργεια. Χωρίς αυτό, τα κύτταρα και οι ιστοί δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν τις λειτουργίες τους.
Παράλληλα με την πρόσληψη ζάχαρης, η ινσουλίνη ρυθμίζει επίσης τη διείσδυση των αμινοξέων στα κύτταρα. Τα αμινοξέα θεωρούνται ένα από τα κύρια δομικά υλικά. Μια άλλη λειτουργία της ινσουλίνης είναι η συσσώρευση λιπιδίων στο σώμα.
Ταξινόμηση του διαβήτη
Σύμφωνα με την ταξινόμηση του σακχαρώδη διαβήτη που είναι γενικά αποδεκτή και χρησιμοποιείται στη σύγχρονη ενδοκρινολογία, η παθολογία χωρίζεται στους ακόλουθους τύπους:
- Τύπος 1 - ινσουλινοεξαρτώμενος (IDDM);
- τύπος 2 - μη ινσουλινοεξαρτώμενος (NIDDM).
- μορφή κύησης?
- συγκεκριμένους τύπους διαβήτη.
Η τελευταία επιλογή είναι μια ομάδα παθολογικών καταστάσεων που διαφέρουν μεταξύ τους ως προς την παθογένεια και τις αιτίες ανάπτυξής τους. Αυτά περιλαμβάνουν κληρονομικά ελαττώματα σε γενετικό επίπεδο από την πλευρά της ορμόνης ινσουλίνης ή των εκκριτικών κυττάρων ινσουλίνης, ασθένεια που προκαλείται από τη δράση χημικών και φαρμάκων, διαβήτη ως αποτέλεσμα μολυσματικών διεργασιών κ. λπ.
Όλοι οι τύποι διαβήτη ενώνονται με την υπεργλυκαιμία. Αυτή είναι μια κατάσταση που εκδηλώνεται με αυξημένα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα. Στο πλαίσιο της διάγνωσης των αριθμών γλυκαιμίας βασίζεται η επιβεβαίωση ή η διάψευση της διάγνωσης του διαβήτη.
1 τύπος
Η παθολογία τύπου 1 (κωδικός ICD-10 - E10) θεωρείται μια αυτοάνοση διαδικασία, η οποία έχει ως αποτέλεσμα τον θάνατο των εκκριτικών κυττάρων ινσουλίνης. Μιλώντας σε απλή γλώσσα, τέτοιες διεργασίες ξεκινούν στο ανθρώπινο σώμα, κατά τις οποίες τα δικά τους ανοσοκύτταρα θεωρούν τα παγκρεατικά κύτταρα ξένα και τα καταστρέφουν.
Κατά κανόνα, ο ινσουλινοεξαρτώμενος τύπος προκύπτει ως αποτέλεσμα κληρονομικής προδιάθεσης, αλλά σημαντικό ρόλο παίζουν και συνακόλουθοι προκλητικοί παράγοντες. Οι στατιστικές δείχνουν ότι η παρουσία παθολογίας σε ένα παιδί είναι δυνατή στις ακόλουθες περιπτώσεις:
- εάν η μητέρα είναι άρρωστη - με συχνότητα 2%.
- άρρωστος πατέρας - 5%;
- άρρωστος αδελφός ή αδελφή - 6%.
Εάν κάποιος από τους συγγενείς έχει τη νόσο, τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας μπορεί να είναι υγιή, αν και διατρέχουν υψηλό κίνδυνο.
Η παρουσία μιας αυτοάνοσης διαδικασίας, δηλαδή αντισωμάτων στο σώμα προς τα ίδια τα κύτταρα του παγκρέατος, εμφανίζεται σε περισσότερο από το 80% των ινσουλινοεξαρτώμενων ασθενών. Συχνά, μαζί με τη νόσο τύπου 1, οι διαβητικοί πάσχουν από άλλα αυτοάνοσα νοσήματα, για παράδειγμα, χρόνια επινεφριδιακή ανεπάρκεια, παγκρεατικές παθήσεις, λεύκη, ρευματισμούς.
Πώς εξελίσσεται;
Συνήθως, τα κλινικά σημεία της νόσου εμφανίζονται όταν περισσότερο από το 85% των εκκριτικών κυττάρων ινσουλίνης έχουν ήδη πεθάνει, αλλά ανάλογα με τα μεμονωμένα χαρακτηριστικά του οργανισμού, αυτή η περίοδος μπορεί να ποικίλλει ως προς τη διάρκειά της. Συχνά εμφανίζεται στην παιδική και εφηβική ηλικία. Συμβαίνει ότι οι νεαροί ασθενείς μαθαίνουν για την παρουσία της νόσου ήδη στην περίοδο των οξέων επιπλοκών, για παράδειγμα, στην κετοξέωση.
Η ανεπάρκεια ενέργειας και η ανεπάρκεια ινσουλίνης οδηγούν σε μαζική διάσπαση λιπών και πρωτεϊνών, γεγονός που εξηγεί την απώλεια βάρους του ασθενούς. Το υψηλό σάκχαρο στο αίμα προκαλεί υπερωσμωτικότητα, η οποία εκδηλώνεται με μαζική παραγωγή ούρων και την ανάπτυξη συμπτωμάτων αφυδάτωσης. Δεδομένου ότι δεν υπάρχει αρκετή ινσουλίνη, το σώμα υποφέρει από ενεργειακή πείνα, με αποτέλεσμα να εμφανίζεται υπερβολική σύνθεση αντινησιωτικών ορμονών, δηλαδή εκείνων που έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα σε σχέση με το έργο της ινσουλίνης.
Αυτές οι ορμόνες περιλαμβάνουν κορτιζόλη, γλυκαγόνη και σωματοτροπίνη. Προκαλούν τη διέγερση του σχηματισμού γλυκόζης στο σώμα, παρά το γεγονός ότι το επίπεδο του σακχάρου στο αίμα περνά ήδη από την οροφή.
Η μαζική διάσπαση των λιπών οδηγεί σε αύξηση του αριθμού των ελεύθερων λιπαρών οξέων στο αίμα. Αυτό είναι ένα έναυσμα για το σχηματισμό και τη συσσώρευση σωμάτων κετόνης (ακετόνης), τα οποία γίνονται προβοκάτορες μιας κετοξέωσης. Εάν μια τέτοια παθολογία, η αφυδάτωση και η μετατόπιση του pH του αίματος προς την όξινη πλευρά συνεχίσουν να εξελίσσονται, ο ασθενής μπορεί να πέσει σε κώμα, ακόμη και ο θάνατος είναι πιθανός.
Συμπτώματα
Ο διαβήτης τύπου 1 χαρακτηρίζεται από την ανάπτυξη έντονων συμπτωμάτων, τα οποία εντείνονται σε αρκετές εβδομάδες. Οι διαβητικοί ασθενείς παραπονούνται:
- για το σχηματισμό μεγάλης ποσότητας ούρων.
- Υπερβολική δίψα?
- συνεχής φαγούρα του δέρματος?
- απώλεια βάρους.
Οι εκδηλώσεις της νόσου θεωρούνται αρκετά συγκεκριμένες, αλλά εξακολουθούν να απαιτούν διαφορική διάγνωση.
Η απώλεια βάρους, η οποία συνοδεύεται από φυσιολογική ή αυξημένη όρεξη, είναι ένα από τα συμπτώματα που διακρίνουν την παθολογία τύπου 1 από άλλους τύπους σακχαρώδους διαβήτη. Ο ασθενής ανησυχεί για μια απότομη αδυναμία, δεν μπορεί να κάνει τη συνηθισμένη του εργασία, εμφανίζεται υπνηλία.
Η εξέλιξη της κλινικής εικόνας συνοδεύεται από την εμφάνιση οσμής ακετόνης στον εκπνεόμενο αέρα, κοιλιακό άλγος, ναυτία και έμετο και συμπτώματα σοβαρής αφυδάτωσης. Εάν η νόσος εμφανιστεί σε μεταγενέστερη ηλικία (περίπου 40 ετών), τα συμπτώματα δεν είναι τόσο έντονα και, κατά κανόνα, η παρουσία της νόσου προσδιορίζεται κατά την κλινική εξέταση.
τύπος 2
Ο μη ινσουλινοεξαρτώμενος σακχαρώδης διαβήτης (κωδικός ICD-10 - E11) είναι μια χρόνια παθολογία, κατά της οποίας εμφανίζονται υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα λόγω αντίστασης στην ινσουλίνη. Αργότερα διαταράσσεται και το έργο των β-κυττάρων των νησίδων Langerhans. Παράλληλα με τον μεταβολισμό των υδατανθράκων, η παθολογία επηρεάζει επίσης τη μεταβολική διαδικασία του λίπους.
Η κληρονομική προδιάθεση είναι μια από τις κύριες αιτίες του διαβήτη τύπου 2. Εάν ένας από τους γονείς έχει κάποια ασθένεια, τα παιδιά αρρωσταίνουν στο 40% των περιπτώσεων. Ωστόσο, η κληρονομικότητα από μόνη της δεν αρκεί, προκλητικοί παράγοντες είναι:
- υψηλό σωματικό βάρος?
- χαμηλή σωματική δραστηριότητα?
- Αυξημένοι αριθμοί αρτηριακής πίεσης.
- υψηλά επίπεδα τριγλυκεριδίων στο αίμα.
- η παρουσία γεννημένου μωρού που ζύγιζε περισσότερο από 4 κιλά στο παρελθόν·
- η παρουσία διαβήτη κύησης στο παρελθόν.
- πολυκυστικές ωοθήκες.
Αυτή τη στιγμή, ο αριθμός των ασθενών με διαβήτη τύπου 2 αυξάνεται. Αυτή η μορφή παθολογίας αντιπροσωπεύει περισσότερο από το 85% όλων των κλινικών περιπτώσεων. Άνδρες και γυναίκες μέσης και μεγαλύτερης ηλικίας είναι πιο συχνά άρρωστοι.
Πώς εξελίσσεται;
Ο μηχανισμός ανάπτυξης βασίζεται στο γεγονός ότι εμφανίζεται αντίσταση στην ινσουλίνη, δηλαδή, το πάγκρεας παράγει επαρκή ποσότητα της ορμόνης που είναι απαραίτητη για τη μεταφορά μορίων σακχάρου στα κύτταρα, αλλά τα ίδια τα κύτταρα χάνουν την ευαισθησία σε αυτήν την ουσία. Το αποτέλεσμα είναι υπεργλυκαιμία.
Προκειμένου να μειωθούν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα, ο αδένας αρχίζει να εργάζεται στο όριο των δυνατοτήτων του. Αυτό προκαλεί την εξάντληση των εκκριτικών κυττάρων ινσουλίνης.
Για τον δεύτερο τύπο παθολογικής κατάστασης, η εμφάνιση κετοξέωσης δεν είναι χαρακτηριστική, αφού ακόμη και μια μικρή ποσότητα της ορμόνης συντίθεται από τις νησίδες Langerhans.
Συμπτώματα
Η νόσος εκδηλώνεται συνήθως σε ασθενείς ηλικίας άνω των 40 ετών. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η κλινική εικόνα συνδυάζεται με την εμφάνιση παθολογικού σωματικού βάρους, αλλαγές στον μεταβολισμό του λίπους στις εξετάσεις αίματος. Συνοδά συμπτώματα:
- Η απόδοση είναι ελαφρώς μειωμένη, αλλά αυτό δεν είναι τόσο έντονο όσο στον πρώτο τύπο ασθένειας.
- παθολογική δίψα?
- απέκκριση μεγάλης ποσότητας ούρων.
- οι γυναίκες μπορεί να ενοχληθούν από κνησμό του δέρματος στην περιοχή των γεννητικών οργάνων και στο περίνεο.
- εμφανίζονται εξανθήματα στο δέρμα, τα οποία δεν επουλώνονται για μεγάλο χρονικό διάστημα.
- ενόχληση, αίσθημα μουδιάσματος και εξογκώματα στα κάτω άκρα.
Τύπος κύησης
Η ταξινόμηση του ΠΟΥ για τον σακχαρώδη διαβήτη περιλαμβάνει τη μορφή κύησης της νόσου (κωδικός ICD-10 - O24). Είναι χαρακτηριστικό για τις εγκύους. Υποφέρουν από διαβήτη 5-7% των ασθενών που γεννούν μωρά. Η ταξινόμηση του διαβήτη και των τύπων του ΠΟΥ περιλαμβάνει ένα άλλο όνομα για αυτόν τον τύπο παθολογίας - διαβήτη σε έγκυες γυναίκες.
Εάν η ασθένεια εμφανίστηκε σε μια γυναίκα πριν από τη στιγμή της σύλληψης του παιδιού, θεωρείται προκύπτουσα, κατά την περίοδο γέννησης μωρού - κύησης. Προς το παρόν, ο μηχανισμός ανάπτυξης και οι αιτίες της νόσου δεν είναι πλήρως κατανοητοί. Υπάρχουν δεδομένα για το ρόλο της κληρονομικής προδιάθεσης. Οι παράγοντες κινδύνου μπορεί να είναι:
- σωματικό και ψυχικό τραύμα?
- μεταδοτικές ασθένειες;
- ασθένειες του παγκρέατος?
- ένταξη στο μενού σε μεγάλες ποσότητες τροφών πλούσιων σε υδατάνθρακες.
Οι μαιευτήρες και οι γυναικολόγοι συμφωνούν ότι η επαρκής σωματική δραστηριότητα μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο ανάπτυξης παθολογίας.
Η μορφή κύησης μπορεί να εκδηλωθεί ως εκδήλωση, δηλαδή μια ζωντανή κλινική εικόνα ή ως παραβίαση της ανοχής στη γλυκόζη. Η παθολογία, κατά κανόνα, εξαφανίζεται από μόνη της μετά τη γέννηση του μωρού.
Η γυναίκα γίνεται μέλος μιας ομάδας ασθενών με υψηλό κίνδυνο εμφάνισης μη ινσουλινοεξαρτώμενου τύπου σακχαρώδους διαβήτη τα επόμενα 10-15 χρόνια.
Κατά την περίοδο της γέννησης ενός παιδιού, το σώμα μιας γυναίκας υφίσταται ορισμένες αλλαγές που σχετίζονται με την ορμονική σφαίρα. Αυτό οφείλεται στη λειτουργία του πλακούντα, ο οποίος εκκρίνει τις ακόλουθες ορμόνες:
- χοριακή γοναδοτροπίνη;
- προγεστερόνη?
- οιστρογόνα;
- κορτικοστεροειδή κ. λπ.
Όλες αυτές οι ορμονικά δραστικές ουσίες προκαλούν την εμφάνιση αντίστασης στην ινσουλίνη. Σε αυτό το στάδιο παρατηρείται υπερπλασία των εκκριτικών κυττάρων ινσουλίνης και απελευθέρωση μεγάλης ποσότητας ινσουλίνης στο αίμα από το πάγκρεας. Η εμφάνιση αντίστασης στην ινσουλίνη οδηγεί στο γεγονός ότι το σώμα της γυναίκας αρχίζει να χρησιμοποιεί ενεργά τα μεταβολικά προϊόντα των λιπών, ενώ η ζάχαρη αποθηκεύεται για να θρέψει το έμβρυο. Σε συνθήκες συνδυασμού κληρονομικής προδιάθεσης για διαβήτη και των παραπάνω παραγόντων αναπτύσσεται η νόσος.
Συμπτώματα
Ο τύπος κύησης της νόσου εκδηλώνεται με τον ίδιο τρόπο όπως και άλλοι τύποι διαβήτη, αλλά τα συμπτώματα είναι κάπως λιγότερο έντονα. Μια γυναίκα μπορεί να μην δίνει σημασία στα συμπτώματα, συνδέοντας την εμφάνισή της με την «ενδιαφέρουσα» θέση της. Εάν η κλινική εικόνα είναι έντονη, η έγκυος μπορεί να παρουσιάσει τα ακόλουθα παράπονα στον θεράποντα ιατρό:
- ξερό στόμα;
- συνεχής επιθυμία για ποτό.
- απέκκριση μεγάλης ποσότητας ούρων.
- αυξημένη όρεξη?
- μειωμένη απόδοση και αδυναμία?
- η εμφάνιση κνησμού και καψίματος στην περιοχή των γεννητικών οργάνων.
Σπουδαίος! Συνήθως η νόσος αναπτύσσεται στο τέλος του δεύτερου ή στις αρχές του τρίτου τριμήνου.
Ο αντίκτυπος της παθολογίας στη μητέρα και το έμβρυο
Η χρόνια υπεργλυκαιμία επηρεάζει αρνητικά τόσο τον οργανισμό της μητέρας όσο και το ίδιο το παιδί. Η εγκυμοσύνη μπορεί να είναι περίπλοκη:
- πολυυδραμνιο?
- όψιμη κύηση?
- διακοπή της εγκυμοσύνης σε διαφορετικές περιόδους κύησης.
- τη γέννηση ενός παιδιού με μεγάλο σωματικό βάρος (πάνω από 4-4, 5 κιλά).
Τα μωρά που γεννιούνται από άρρωστη μητέρα έχουν χαρακτηριστική εμφάνιση. Οι ώμοι τους είναι αρκετά φαρδιοί, το υποδόριο λίπος είναι έντονο, το πρόσωπο έχει στρογγυλό σχήμα φεγγαριού. Υπάρχει σημαντικό οίδημα του δέρματος και υπερτρίχωση. Οι πιο σοβαρές επιπλοκές της νόσου είναι ο θάνατος του εμβρύου κατά την ανάπτυξη του εμβρύου και ο θάνατος του νεογνού. Κατά κανόνα, τέτοιες καταστάσεις εμφανίζονται με την παρουσία μιας προεμμηνορροϊκής μορφής της νόσου.
Τα παιδιά που γεννιούνται από άρρωστη μητέρα διαφέρουν από τους συνομηλίκους τους στο μεγάλο σωματικό τους βάρος και τη χαρακτηριστική τους εμφάνιση.
Συγκεκριμένοι τύποι
Μιλάμε για δευτερογενείς μορφές της παθολογικής κατάστασης που αναπτύσσονται υπό την επίδραση χημικών, φαρμάκων, μολυσματικών διεργασιών και άλλων ασθενειών της ενδοκρινικής και εξωενδοκρινικής σφαίρας.
Ο διαβήτης μπορεί να προκληθεί από τις ακόλουθες ασθένειες και καταστάσεις του παγκρέατος:
- φλεγμονή οργάνων?
- μηχανική βλάβη?
- αφαίρεση του αδένα?
- νεοπλάσματα?
- κυστική ίνωση;
- μελαγχρωστική κίρρωση κ. λπ.
Από τις χημικές ουσίες και τα φάρμακα, το νικοτινικό οξύ, οι ορμόνες του φλοιού των επινεφριδίων, οι ιντερφερόνες, οι ορμόνες του θυρεοειδούς και τα διουρητικά μπορούν να συμβάλουν στην ανάπτυξη της νόσου. Ο κατάλογος συνεχίζεται με οπιούχα, δηλητήρια που προορίζονται για την καταστροφή τρωκτικών, αντικαταθλιπτικά, φάρμακα που χρησιμοποιούνται για αντιρετροϊκή θεραπεία.
Από τους αιτιολογικούς παράγοντες των μολυσματικών ασθενειών, προκλητικοί παράγοντες είναι ο ιός της ερυθράς και ο κυτταρομεγαλοϊός.
Χαρακτηριστικά της θεραπείας
Η θεραπεία της παθολογικής κατάστασης επιλέγεται ξεχωριστά για κάθε κλινική περίπτωση. Το σχήμα και οι μέθοδοι θεραπείας που χρησιμοποιούνται εξαρτώνται από τον βαθμό του διαβήτη, τον τύπο του, τη φωτεινότητα της κλινικής εικόνας και την παρουσία επιπλοκών. Πώς να προσδιορίσετε και να επιβεβαιώσετε την παρουσία της νόσου, θα σας πει ένας εξειδικευμένος ενδοκρινολόγος. Θα δώσει οδηγίες για τις ακόλουθες διαγνωστικές μεθόδους:
- γενικές εξετάσεις αίματος και ούρων.
- ανάλυση του τριχοειδούς αίματος για γλυκόζη από ένα δάχτυλο με άδειο στομάχι.
- βιοχημεία αίματος?
- ανάλυση ούρων για τη ζάχαρη?
- τεστ ανοχής γλυκόζης - είναι υποχρεωτικό για όλες τις μέλλουσες μητέρες στην περίοδο από 22 έως 26 εβδομάδες εγκυμοσύνης.
- προσδιορισμός δεικτών γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης.
Τα θεραπευτικά μέτρα περιλαμβάνουν όχι μόνο λήψη φαρμάκων, αλλά και ασκήσεις φυσιοθεραπείας, διόρθωση διατροφής, διδασκαλία του αυτοέλεγχου του ασθενούς.
Είναι σημαντικό οι συγγενείς να υποστηρίζουν σε ένα άρρωστο άτομο την επιθυμία να μειωθεί η επιθετικότητα της παθολογικής κατάστασης και να επιτευχθεί αποζημίωση.
αυτοέλεγχος
Οι ασθενείς με διαβήτη θα πρέπει να κρατούν αρχείο με τα συναισθήματά τους, τη γλυκαιμία, τα επίπεδα σακχάρου στα ούρα, καθώς και να καταγράφουν δεδομένα για μεμονωμένα μενού και τη σωματική τους δραστηριότητα κατά τη διάρκεια της ημέρας. Το σύνολο αυτών των δεικτών και η λογιστική τους είναι αυτοέλεγχος. Σκοπός τέτοιων εκδηλώσεων δεν είναι μόνο ο έλεγχος του επιπέδου του σακχάρου, αλλά και η ερμηνεία των αποτελεσμάτων, καθώς και ο σχεδιασμός των ενεργειών τους εάν οι αριθμοί υπερβαίνουν το αποδεκτό εύρος.
Με φυσιολογική υγεία, είναι σημαντικό να μετράτε το επίπεδο σακχάρου στο σπίτι και να καταγράφετε αυτούς τους δείκτες τουλάχιστον μία φορά την ημέρα. Οποιεσδήποτε αλλαγές στην ευημερία απαιτούν αποσαφήνιση της ποσότητας γλυκόζης στο αίμα αρκετές φορές την ημέρα:
- πριν από κάθε κύριο γεύμα?
- κάποιο χρονικό διάστημα μετά την είσοδο της τροφής στο σώμα.
- πριν από τη βραδινή ανάπαυση.
- σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να χρειαστείτε μια πρωινή μέτρηση με άδειο στομάχι.
Η γλυκόζη στα ούρα μετράται επίσης στο σπίτι. Αυτό απαιτεί την παρουσία λωρίδων express. Μπορούν να αγοραστούν στα φαρμακεία. Η παρουσία σακχάρου στα ούρα θα υποδεικνύει ότι το επίπεδο γλυκόζης στο αίμα υπερβαίνει τα 10 mmol / l, καθώς αυτός ο αριθμός είναι το νεφρικό κατώφλι στο οποίο τα μόρια γλυκόζης διεισδύουν στα ούρα.
Εάν ο ασθενής ταξιδεύει, ασχολείται ενεργά με τον αθλητισμό ή έχει κάποια συννοσηρότητα, θα χρειαστεί πιο αυστηρή αυτο-παρακολούθηση.
Για την καθημερινή άνετη διαβίωση ενός ατόμου με διαβήτη, είναι απαραίτητο να αγοράσετε τις ακόλουθες μεμονωμένες συσκευές και συσκευές:
- Περιλαμβάνονται γλυκόμετρο με νυστέρια, δοκιμαστικές ταινίες και απαραίτητα αξεσουάρ.
- ταινίες ούρων εξπρές, που μετρούν το επίπεδο των σωμάτων ακετόνης και της ζάχαρης.
- τονόμετρα για την αποσαφήνιση των αριθμών της αρτηριακής πίεσης.
- ημερολόγιο αυτοελέγχου, όπου θα καταγράφονται όλα τα απαραίτητα στοιχεία.
Φαγητό
Η διόρθωση της ατομικής διατροφής είναι η βάση για τη θεραπεία κάθε τύπου σακχαρώδη διαβήτη. Με τον τύπο 1, η αλλαγή του προσωπικού μενού σάς επιτρέπει να μειώσετε το φορτίο στο πάγκρεας, να μειώσετε την ποσότητα υδατανθράκων που παρέχεται στο σώμα. Στον διαβήτη τύπου 2, μια δίαιτα χαμηλών θερμίδων μπορεί όχι μόνο να επιτύχει τους παραπάνω στόχους, αλλά και να μειώσει το παθολογικό σωματικό βάρος.
Συνιστάται στους ασθενείς να τηρούν τον πίνακα 9, ο οποίος μπορεί να έχει πολλές επιλογές (α, β, γ).
Οι ασθενείς πρέπει να τηρούν αυστηρά την ημερήσια πρόσληψη θερμίδων. Υπολογίζεται ξεχωριστά για κάθε ασθενή, ανάλογα με το βάρος, την ηλικία, το φύλο, την ενεργειακή δαπάνη, τη σωματική δραστηριότητα, τη φαρμακευτική θεραπεία που χρησιμοποιήθηκε. Στη διατροφή των ασθενών, είναι απαραίτητο να περιοριστεί η πρόσληψη υδατανθράκων και τροφών με πολλές θερμίδες. Οι πρωτεΐνες δεν είναι μόνο δυνατές, αλλά και απαραίτητες, τα λίπη πρέπει να περιοριστούν λίγο, ειδικά με παθολογία τύπου 2.
Οι ασθενείς θα πρέπει να κατανοήσουν το σύστημα μονάδων ψωμιού, γλυκαιμικούς δείκτες και δείκτες ινσουλίνης προϊόντων, θερμίδες. Χαρακτηριστικά των αρχών της διατροφής:
- μην τρώτε περισσότερες από 8 μονάδες ψωμιού σε ένα γεύμα.
- γλυκά υγρά (λεμονάδα, τσάι με ζάχαρη, χυμός από κατάστημα) απαγορεύονται.
- αντί για ζάχαρη, χρησιμοποιούνται γλυκαντικά και αντί για χυμούς που αγοράζονται από το κατάστημα, χρησιμοποιούνται σπιτικές κομπόστες και ποτά φρούτων.
- ο αριθμός των μονάδων ψωμιού πρέπει να προγραμματιστεί εκ των προτέρων, καθώς η ινσουλίνη χορηγείται πριν τα προϊόντα εισέλθουν στο σώμα.
- Τα γεύματα πρέπει να είναι σε μικρές μερίδες, αλλά συχνά.
- Οι ασθενείς θα πρέπει να λαμβάνουν επαρκή ποσότητα υγρών - περιορισμοί μπορεί να είναι παρουσία νεφρικής ανεπάρκειας ή άλλων επιπλοκών που συνοδεύονται από οίδημα.
Περισσότερα για τις απαγορευμένες τροφές, καθώς και για αυτές που πρέπει να καταναλώνονται άφοβα, μπορείτε να διαβάσετε στον πίνακα.
| Τα πιο πλούσια σε θερμίδες για περιορισμό | Επιτρεπόμενα Προϊόντα | Επιτρεπόμενη ποσότητα αλκοόλ (σύμφωνα με τους όρους χρήσης - παρακάτω) |
|---|---|---|
|
|
|
Η πιθανότητα κατανάλωσης αλκοόλ συζητείται μεμονωμένα. Μια μικρή ποσότητα επιτρέπεται εάν υπάρχει αποζημίωση για σακχαρώδη διαβήτη, δεν υπάρχουν επιπλοκές, ο ασθενής αισθάνεται φυσιολογικός. Η μπύρα και τα γλυκά κοκτέιλ απαγορεύονται.
Ιατρική περίθαλψη
Η θεραπεία του IDDM και της μορφής κύησης βασίζεται στην ινσουλινοθεραπεία. Πρόκειται για τη διαδικασία εισαγωγής ορμονικών σκευασμάτων με βάση την ινσουλίνη προκειμένου να αντικατασταθεί η έλλειψη της δικής της ουσίας στον οργανισμό. Υπάρχουν διάφορες ομάδες φαρμάκων που διαφέρουν ως προς τη διάρκεια δράσης και την ταχύτητα έναρξης του αποτελέσματος: εξαιρετικά σύντομα σκευάσματα, ορμόνες μικρής διάρκειας, μεσαίας διάρκειας και παρατεταμένες ινσουλίνες.
Συνήθως, οι γιατροί συνδυάζουν δύο φάρμακα με διαφορετική διάρκεια δράσης ταυτόχρονα. Αυτό είναι απαραίτητο για να δημιουργηθούν οι πιο φυσιολογικές συνθήκες για το πάγκρεας.
Τα φάρμακα χορηγούνται με σύριγγες ινσουλίνης, στυλό σύριγγας ή χρησιμοποιώντας αντλία ινσουλίνης σε αυτόματη λειτουργία.
Η νόσος τύπου 2 απαιτεί τη χρήση υπογλυκαιμικών δισκίων. Οι κύριες ομάδες είναι τα διγουανίδια, τα σκευάσματα σουλφονυλουρίας, οι θειαζολιδινοδιόνες, τα γλινίδια κ. λπ.
Η διαφορική διάγνωση μεταξύ των τύπων σακχαρώδη διαβήτη θα πρέπει να γίνεται μόνο από ειδικευμένο ειδικό. Θα σας βοηθήσει επίσης να επιλέξετε ένα θεραπευτικό σχήμα, έναν βέλτιστο τρόπο ζωής και να δώσει συστάσεις που επιτρέπουν στον ασθενή να επιτύχει αποζημίωση το συντομότερο δυνατό.